ИНСОНИЯТНИ ТАШВИШГА СОЛАЁТГАН ИЛЛАТ
Бугунги кунда трансмиллий уюшган жиноятчиликнинг узвий таркибий қисми бўлган одам савдоси жинояти кенг тарқалаётганлиги дунё ҳамжамиятини ташвишга солаётганлиги ҳеч кимга сир эмас. БМТ ва Миграция бўйича халқаро ташкилот мутахассисларининг таҳлилий хулосаларига кўра ундан жабр кўрганлар сони бир неча миллионларни ташкил қилади. Ташвишланарлиси одам савдоси жиноятидан жабрланганларнинг асосий қисми аёллар ва болалардир. Шу боис дунё миқёсида одам савдосига қарши курашга алоҳида аҳамият қаратилиб, бир қатор халқаро ҳужжатлар ҳам қабул қилинди.
Республикамизда ҳам одам савдосининг олдини олиш ва унга қарши курашиш борасида бир қатор ишлар амалга оширмоқда. Бугун юртимизда олиб борилаётган барча йўналишдаги ислоҳотларнинг марказида инсон омили турибди. Бу ҳаётий ҳақиқатни Прзидентимиз Ш.Мирзиёевнинг Олий Мажлисга йўллаган мурожаатномасидаги “Инсон манфаатлари ва яна бир бор инсон манфаати ислоҳотларнинг бош мақсади этиб белгиланди”-деб билдирган сўзлари ҳам исботлаб турибди.
Хусусан, Ўзбекистон Республикасининг “Одам савдосига қарши курашиш тўғрисида”ги 2020 йил 17 августдаги Қонунига мувофиқ одам савдосига қарши курашишга доир маълумотларни шакллантириш тартибини такомиллаштириш мақсадида Ўзбекистон Республикаси Вазирлар Маҳкамасининг қарори қабул қилинди.
Ўзбекистон Республикаси Конституциясининг 24-моддасида, «Яшаш ҳуқуқи ҳар бир инсоннинг узвий ҳуқуқидир. Инсон ҳаётига суиқасд қилиш энг оғир жиноятдир», – деб эътироф этилган. Бугунги кунда одам савдоси билан боғлиқ жиноятлар жаҳон ҳамжамиятида жиддий ташвиш ва хавотирларни келтирмоқда. Энг ачинарлиси, бу жиноятни содир этувчиларнинг ҳам, бундан жабр кўрувчиларнинг ҳам муддаолари муштарак. Яъни, енгил йўл билан даромад топиш истагида жиноят содир этиш икки тоифадаги одамларни ҳам ҳалокат домига тортмоқда.
Хусусан, Ўзбекистон Республикаси Жиноят кодекси 135-моддаси биринчи қисми диспозицияси мазмунига кўра, одам савдоси деганда одамни олиш-сотиш ёки одамни эксплуатация қилиш мақсадида ёллаш, ташиш, топшириш, яшириш ёки қабул қилиш тушунилади.
Олди-сотди тариқасидаги одам савдоси одамнинг бир шахс томонидан бошқасига пул, бошқа моддий қимматликлар (мулк), мулкий характердаги хизматлар, мулкий ёки пул шаклидаги қарздан воз кечиш каби ҳақ эвазига берилиши тўғрисида ёзма ёки оғзаки битим тузилишини назарда тутади. Шунингдек, бошқа барча ҳоллар (ёллаш, ташиш, топшириш, яшириш, қабул қилиш) да жиноий жавобгарлик юзага келишининг зарур шарти одамни эксплуатация қилишга қаратилган мақсад мавжудлиги ҳисобланади.
Одамни эксплуатация қилиш бошқа шахслар фоҳишабозлигидан фойдаланиш ёки бошқа кўринишдаги шаҳвоний эксплуатацияни, мажбурий меҳнат ёки хизматлар, қуллик ёки қулликка ўхшаш одатлар, эрксизлик ҳолати ёки одам аъзолари ёки тўқималари олинишини англатади. Одам савдоси – инсоннинг ҳаёти, эркинлиги ва ҳуқуқларидан маҳрум қилиб, бировларнинг қўлида қул бўлишга маҳкум этиш, инсонлар умрига зомин бўлиш, уларнинг эрки, тақдири ва келажагини оёқ ости қилишдек жиноятлардан энг хавфлиси саналади.
Амалиётда ҳуқуқни муҳофаза қилувчи органлар томонидан ўтказилган тезкор тадбирлар доирасида Ўзбекистонда (хорижий мамлакатларда бундай ҳолат кузатилмайди) чақалоқ савдоси билан боғлиқ ҳолатлар жуда кўп учрамоқда.
Бунда жиноятнинг иккинчи иштирокчиси – бу чақалоқни сотиб олувчи шахс ҳисобланади.
Тергов ва суд амалиётига кўра ушбу шахс ҳам жиноят иштирокчиси деб баҳоланади. Аммо унинг чақалоқни олишдан мақсади ундан эксплуатация қилиш ниятида фойдаланишми ёки йўқми, ёхуд фарзанди йўқ оила келгусида оила мустаҳкамлигини сақлаб қолиш учун кимнингдир фарзандини тарбиялашни, вояга етказишни, ўзининг ҳақиқий фарзандидек қараш каби ота-она сифатида фуқаролик бурчини бажариш нияти бўлсачи, бу одам савдоси бўладими?
Ўзбек урф-одатларига кўра, фарзандсизлик – тақдирнинг энг оғир синовларидан бири деб қабул қилинади. Шунинг учун фарзанди йўқ оилалар иложи борича асраб олмоқчи бўлган фарзандини гўдаклигидан, яъни чақалоқлигидан вояга етказмоқчи ёки тарбияламоқчи бўлишади. Бундан кўзланган хайрли мақсад шуки – фарзанд асраб олаётган инсон – фарзандга ўзини ҳақиқий ота-онасидек деб кўрсатишни чин кўнгилдан истайди ва шунга ҳаракат қилади.
Чақалоқни ўз фарзанди сифатида ўзига қабул қилиш учун чақалоқни топшираётган шасхга пул берилиши ҳолатини оқлаб бўлмайди албатта. Аммо, одам савдоси жиноятининг зарурий белгиси – одамни ундан фойдаланиш мақсадида эксплуатация қилишга қаратилган ғараз мақсад ёки қасднинг мавжудлиги эмасми? Хаттоки, қонунларимизда ҳам, “чақалоқ савдоси” деган иборанинг ўзи йўқ, бунга ҳеч қандай таъриф берилмаган.
Масаланинг ачинарли яна бир томони шундаки, Ўзбекистонда шунга ўхшаш ҳолатларнинг юридик жиҳатдан жиноят деб баҳоланиши статистик рақамларнинг ортишига, бу эса халқаро ҳамжамиятда Ўзбекистонда одам савдоси каби жиноятнинг ортиб бораётгани ҳақидаги ишонарсиз маълумотларнинг тўлиб-тошиб кетаётганидир.
Ҳаттоки мазкур соҳада катта ҳаётий ва амалий тажрибага эга бўлган халқаро экспертлар ҳам “чақалоқ савдоси” деган иборани эшитганида баъзида тушунмаётгани ва ушбу иборани қабул қила олмаётгани ҳам айни ҳақиқатдир.
Агарда фарзандталаб инсонларга меҳрибонлик уйларидан болани асраб олиш механизми соддалаштирилса, ҳужжатлар тузиш ва ортиқча қоғозбозликка сабаб бўладиган бюрократик тўсиқлар бартараф этилса, фикримча шифохоналардан, туғруқхоналардан ёки бегона қўллардан чақалоқларни сотиб олишга чек қўйилган бўлар эди.
Нурбек Абдуллаев, Қашқадарё вилоят судининг жиноят ишлари бўйича судьяси.